تيراندازي با کمان بازويي قوي مي خواهد و آرامشي که ورزشکار با آن قدرت تمرکز را افزايش دهد و هدف را نشانه رود.

کمانداران خراسان شمالي هم در مدت کوتاه فعاليت خود با تمام مشکلاتي که داشتند خوش درخشيدند و تيرهاي خود را با هدف پيروزي نشانه رفتند اما متأسفانه مدتي است که اين جوانان با استعداد کمان خود را آويخته و تيرهاي خود را شکسته اند و ديگر نامي از آن ها در خراسان شمالي به ميان نمي آيد و گويا اين بار نوبت به استعدادهاي جوان رسيده است که هدف مشکلات شوند.

امکانات کم و تجهيزات گران

يکي از فعالان اين رشته مي گويد: تيراندازي با کمان ورزشي پر هزينه است و پس از تورم چند سال اخير هزينه هاي آن افزايش هم پيدا کرد و اين امر باعث شد که به تدريج از علاقه مندان به اين ورزش و استقبال خوبي که در ابتداي کار بود، کم شود.

«رجايي» مي افزايد: از سويي کم شدن تبليغات و برگزار نشدن مسابقات عمومي باعث شد به تدريج اين رشته ورزشي که علاقه مندان به آن هم خوش درخشيده بودند نيمه تعطيل و سپس به طور کامل تعطيل شود.

وي ادامه مي دهد: کمبود ها از يک طرف و اختلافات و دو دستگي که بين هيئت استان و شهرستان به وجود آمد از سوي ديگر انگيزه هاي مان را کم کرد ولي ورزشکاران با هزينه شخصي به کار ادامه مي‌دادند.

وي که مربي اين رشته ورزشي نيز هست، اضافه مي‌کند: در ابتدا که هيئت فعال بود و اين رشته رونق داشت، در هر کلاس حداقل 13 نفر شرکت مي کردند، اما با افزايش هزينه ها، تعداد آن ها در هر کلاس کم تر شد و از آنجا که کلاس ها سازمان دهي مشخصي نداشت در زمان تمرينات از 5 يا 6 نفر ، 2 يا 3 نفر درکلاس حاضر مي شدند.

وي ادامه مي دهد: اکنون قيمت هر تير که 9 هزار تومان بود 3 يا4 برابر شده است و اين موضوع هم باعث شد افرادي که تازه وارد اين عرصه شده بودند کم کم بي علاقه شوند و مديران هم کم لطفي کردند و به تدريج اعضا متفرق شدند و اکنون کمان هاي مان در خانه خاک مي خورد.

وي ادامه مي دهد: به هر مسابقه که مي رفتيم مشاهده مي کرديم تير و کمان ها را هيئت ها تأمين کرده اند اما در اين جا با اين که همه وسايل را خود اعضا تهيه کردند اما باز هم نه پي گيري براي سازمان دهي و اجراي امور بود و نه برنامه و اطلاع رساني درستي انجام مي شد.

وي خاطرنشان مي کند: در رشته کامپوند، ورزشکار داريم اما مربي نداريم و با هزينه شخصي خود به يزد و اراک رفتيم تا در کلاس هاي اين رشته شرکت کنيم که اين موضوع شدت علاقه کمانداران را به اين رشته ورزشي مي رساند.

وي با اظهار تأسف از اين که استعدادهاي اين رشته پراکنده شده اند، مي گويد: در بسياري از مسابقات فقط شهريه ورودي مي خواستند و لازم نبود که عضو تيم باشيم، اما طي اين 8 سال فقط يک بار هيئت هزينه ورودي ما را پرداخت کرد و هزينه اياب و ذهاب، تغذيه و اسکان با خودمان بود. اين ورزشکار اضافه مي‌کند: اکنون فقط 2 روز در هفته به شکل تمريني خارج از شهر تيراندازي مي کنيم و به علت اختلاف سليقه حتي ورود بعضي از اعضا را به هيئت ممنوع کرده اند، آن هم افرادي که در مسابقات مقام آورده بودند و در هر 2 رشته ريکرو و کامپوند از نفرات برتر بوده اند.

«رجايي» اضافه مي کند: دردناک است که مي شنويم بعضي از اعضاي اين رشته حتي کمان هاي خود را براي فروش گذاشته اند.

«دانيال طالب زاده» يکي ديگر از ورزشکاران رشته تيراندازي با کمان نيز مي گويد: نداشتن برنامه مشخص، ترتيب اثر ندادن به خواسته هاي منطقي اعضاي تيم و نبود هماهنگي بين مسئولان هيئت باعث شده است از اعضاي اين تيم فقط نامي روي کاغذ بماند و در واقع اين هيئت به جز چند نفر محدود، عضو ديگري ندارد.

وي ادامه مي دهد:کارها به شکلي بود که با صراحت به ما اعلام شد وضع همين است، هر فردي که اعتراض دارد برود و هر که مي خواهد بماند، در حالي که طي چند سال اول فعاليت اين هيئت، تيراندازان ما به رتبه هاي خوبي دست يافته و حتي جزو 8 نفر اول اين رشته شده بودند.

وي بيان مي کند: نه مربي داشتيم و نه تلاشي براي رفع مشکلات مي شد و هميشه نبود پول بهانه اي براي کار نکردن شده بود،حتي آن موقع که کمبود اعتبار در ورزش وجود نداشت.

وي تصريح مي کند: مسابقه اي هم برگزار نمي شد تا تيراندازان توانايي خود را نشان دهند و مسئولي ببيند و از آن ها حمايت کند تا ارتقا پيدا کنند.

وي عنوان مي کند: براي پيشرفت هر رشته به کار گروهي نياز است اما در اين رشته بسياري از کارها بدون مشورت انجام و طوري کار مي شود که فايده اي براي فرد ندارد.

وي ادامه مي دهد: يک سال است که تير نينداخته ام و در اين مدت حتي نپرسيده اند تو که در مسابقات اول شدي و در مسابقات کشوري جزو 8 نفر برتر بودي چرا تمرين نمي کني؟

رئيس هيئت تيراندازي با کمان استان در مورد مواردي که توسط کمانداران مطرح شده است، مي‌گويد: يکي از مهم ترين مشکلات ما نبود بودجه است چرا که تيراندازي با کمان رشته گراني است و به بودجه نياز دارد.

«ساسان ابراهيمي» مي افزايد: فدراسيون و اداره کل ورزش و جوانان کمکي به ما نکرده اند و طي 2 سال گذشته فقط 130 هزار تومان بودجه دريافت کرده‌ايم.وي ادامه مي دهد: با وجود کمبودها در بين استان‌ها، تنها استاني هستيم که توانستيم زمين اختصاصي بگيريم تا بتوانيم در آن جا تمرين کنيم و اکنون زمين آماده است ولي به دليل نداشتن چمن کار احداث آن ناتمام مانده است.

وي هزينه کاشت چمن را 20 تا 30 ميليون تومان برآورد و عنوان مي کند: سالن تمرينات ما را براي فصل زمستان به هيئت شطرنج داده اند.

وي اضافه مي کند: مسئولان شهرستان و استان بايد به فکر ورزش باشند زيرا اين مشکل همه رشته هاي ورزشي است و فقط مختص ما نيست.

وي تصريح مي کند: سالن 1200 نفره شهيد عليدخت در دست ما بود و با درآمد آن تيم را تجهيز و به مسابقات اعزام کرديم و در شمال شرق کشور مقام هاي اول تا سوم را کسب کرديم ولي از آن زمان به بعد و از هنگامي که درگير ساخت و ساز شديم نتوانسته ايم به مسابقات برويم و يا مسابقه اي برگزار کنيم.

وي اظهار مي کند: اين که مي گويند دو دستگي در هيئت بود، به مشکلات ما توجه نمي شد و با ما مشورت نمي کردند، درست نيست.

«ابراهيمي» مي گويد: نمي شد به خواسته هاي غير منطقي تن داد و نظرات شخصي را وارد موضوع کرد و از سويي با جيب خالي هم نمي شد کارکرد.

وي پيشنهاد مي کند: روزنامه خراسان شمالي مناظره‌اي بگذارد تا همه افرادي که مدعي اين حرف‌ها هستند بيايند تا به تک تک موضوعات مطرح شده پاسخ دهند.